3 september 2018, NaturaFoundation
Chronische pijn is een wereldwijd gezondheidsprobleem: er wordt geschat dan meer dan 1,5 miljard mensen (waaronder meer dan 2 miljoen Nederlanders) leven met chronische pijn. De kosten, in termen van medische behandeling en verlies van productiviteit (ziekteverzuim), zijn gigantisch. Waar acute pijn een duidelijke evolutionaire functie heeft, is chronische pijn een voorbeeld van een doorgeschoten werkingsmechanisme dat allang het doel niet meer dient. Hoe komt iemand er aan en, nog interessanter, hoe komt hij er weer van af?
Evolutionaire achtergrond
De evolutionaire functie van pijn is het waarschuwen voor een pijnopwekkende stimulus, het beschermen tegen verdere verwonding en het zorgen voor herstel. Pijn zorgt ervoor dat prioriteit wordt gegeven aan ontsnapping, bescherming van het aangedane gebied en herstel van de wond. Het kunnen waarnemen van pijn heeft een grote overlevingswaarde: mensen die geen pijn kunnen waarnemen sterven vaak al in hun kindertijd omdat ze geen verwondingen en ziekten opmerken.
Oplossing van chronische pijn
Een van de grootste problemen in de moderne geneeskunde is het bestrijden van chronische pijnsyndromen. Gewoonlijk worden deze pijnsyndromen bestreden met opioïde of non-opioïde medicatie die de zenuw activiteit beïnvloedt. Los van de nadelen die aan deze medicatie kleven, wordt daarmee de oorzaak, de immuuncomponent, niet behandeld. Er zijn drie gebieden waarop neuro-immunogene behandelingen ingezet kunnen worden:
- 1. directe beïnvloeding van de neuro-immunogene ontstekingsreactie door het remmen van a. gliacelactivatie door cytokinen, b. de productie van ontstekingsbevorderende mediatoren en interactie met receptoren
- 2. het stimuleren van anti-inflammatoire pathways met behulp van gentherapie, middels welke anti-inflammatoire genen worden gestimuleerd
- 3. het gebruik van ontstekingsremmende vetzuren (DHA, EPA, AA) die de normale sensitiviteit van het pijnsysteem kunnen herstellen door de neuro-immunogene communicatie te beïnvloeden.
Daarnaast mogen de psychosociale factoren die bijdragen aan chronische pijn niet buiten beschouwing worden gelaten. Angst en (over)bezorgdheid kunnen zowel oorzaak als gevolg zijn van chronische pijnsyndromen. Bij pijnsyndromen waarbij de hiervoor genoemde interventies geen of een onbevredigende oplossing geven, kan het toepassen van paradoxale pijntherapie een veelbelovende oplossing zijn. Paradoxale pijntherapie wordt ook toegepast bij zogenaamde “non-use-syndroms” zoals fantoompijn en functionele invaliditeit na een beroerte, die dezelfde oorsprong hebben als chronische pijn. Deze therapie combineert bewegingstherapie met strategieën om pijn te dissociëren van conditionerende factoren zoals angst en bezorgdheid, met als doel om gedrag tot stand te brengen dat loodrecht op het pathologische pijngedrag staat. Combinatie van behandeling van dit psychische aspect met de behandeling van de neuro-immunogene aspecten geeft een prachtige kPNI-behandeling.
Voeding speelt een belangrijke rol in het bestrijden van chronische pijn. Dagelijkse inname van ontstekingsremmende voeding als vis (EPA. DHA), avocado (Omega 3-vetzuren), gember (gingerol), curcuma (curcumine), oregano (carvacrol), broccoli (sulforafaan) en een verscheidenheid aan groenten en fruit (indirecte antioxidanten) kan bijdragen aan het herstel. Om je te inspireren, volgt het recept: vis met chocoladesaus en een salade met fruit en sinaasappel-vanille-vinaigrette. Hopelijk draagt voeding op deze manier niet alleen bij aan het herstel, maar doet het ook de pijn even naar de achtergrond verdwijnen…
Aan de slag! U vindt hieronder het heerlijke recept.
Vis met chocoladesaus en salade, met fruit en sinaasappel-vanille-vinaigrette
Vis met chocoladesaus, verzacht de pijn.
Ingrediënten
600 gr visfilet (bijvoorbeeld forel)
200 gr rucola
25 gr pure chocolade
2 uien
1 el tomatenpuree
100 ml groentebouillon
1 el donkere honing zout
peper
Bereiding
Hak de uien fijn en bak ze lichtjes in een pan (niet bruin). Snijd of breek de chocolade in grove stukken. Was de rucola, spoel de vis onder stromend water en verwijder eventuele graten die nog aanwezig kunnen zijn. Voeg de groentebouillon, tomatenpuree en chocolade toe, breng op smaak met peper en zout en roer tot een zachte saus. Roer tot slot de honing erdoor en verwarm niet meer. Stoof de vis in een ovenbestendige schaal op 160° C met wat gezouten water. Schik de vis op een bedje van een rucolasalade en verdeel de chocoladesaus erover.
Salade met fruit en sinaasappel-vanille-vinaigrette
Ingrediënten
400 gr gemengde groene salade
2 bloedsinaasappelen
1 appel
1 handvol pijnboompitten
Bereiding salade
Was, snij en droog de sla. Rooster de pijnboompitten in een pan zonder vet. Schil de sinaasappels en snijd hapklare stukjes. Was de appel en rasp hem grof. Meng alle ingrediënten.
Ingrediënten dressing
250 ml sinaasappelsap (vers geperst) 1 vanillestokje
1 tl honing
1 scheutje witte wijnazijn
50 ml olijfolie
1 tl mosterd (middel scherp)
zout en peper
Bereiding dressing
Halveer het vanillestokje en schraap het merg eruit. Sinaasappelsap, merg van vanillestokje, honing, witte wijnazijn, mosterd, zout en peper mengen en goed roeren. Daarna mengen met de olijfolie. Meng de dressing met de salade.
Eet smakelijk!
*Recept ontleend aan “Word weer mens. Terugkeer van de Homo Sapiens”, dr. L. Pruimboom, ISBN 9789082641530.
Literatuur
Grace, P.M. et al, Pathological pain and
the neuroimmune interface, Nature Reviews Immunology, February 2014
Vanderwall, A.G., Milligan, E.D.,
Introduction to pain and the Neuroimmune Interface, Primer of
PsychoNeuroImmunology Research, 2016
Pruimboom, L., Van Dam, A.C., Chronic
pain: A non-use disease, Medical Hypotheses Volume 68, Issue 3, 2007
Nagasako E.M. et al, Pain 101
(2003) 213–219